Şems Suresi

Şems Suresi (Arapça: سورة الشمس), Kur'an'ın 91. suresidir.^[1] Sure 15 ayetten oluşur.^[2]

Sure Meali

Bismillâhirrahmânirrahîm.

1 – Güneş ve onun aydınlığı hakkı için!

2 – Onu izlediği zaman Ay hakkı için!

3 – Dünyayı açığa çıkaran gündüz,

4 – Onu bürüyüp saran gece hakkı için!

5 – Gök ve onu bina eden,

6 – Yer ve onu yayıp döşeyen hakkı için!

7 – Her bir nefis ve onu düzenleyen,

8-9 – Ona hem kötülük, hem de ondan sakınma yolu ilham eden hakkı için ki: Nefsini maddî ve manevî kirlerden arındıran, felaha erer.

10 – Onu günahlarla örten ise ziyana uğrar.

11 – Azgınlığı yüzünden Semûd halkı

Resullerinin bildirdiği gerçekleri yalan saydı.

12 – Bir ara onların en azılı olanları öne atıldığında, bu yalanlamaları iyice şiddetlendi.

13 – Resulleri ise kendilerine: “(Mûcize olarak verilen) Allah’ın devesini ve onun su içme sırasını gözetin, ona dokunmayın!” dedi.

14 – Fakat onlar o Peygamberi yalancı sayıp deveyi kestiler. Allah da böylesi suç ve isyanları sebebiyle azap indirdi, onları yerle bir etti.

15 – Bunun sonucundan da asla endişe etmedi.

Mekke'de indirildiğine inanılmakta olan sure ismini ilk ayette geçen ve güneş anlamına gelen şems kelimesinden alır.^[3] İlk ayetleri güneşe, aya, geceye, gündüze, yere ve göğe yeminle başlar.

Şems Suresi'nde Allah'ın kudretinden, iyilik yapanların kurtuluşa ereceklerinden, kötülük yapanların ise ziyanda olduklarından, Allah'ın Elçisi Salih peygamberi yalanlayan, Allah'ı inkâr eden Semud toplumunun başına gelenler dişi deve ve onun su içme hakkı örneği özelinde anlatılır.

Peygamber'e özgü sureler grubundandır.

Kaynakça