Zygmunt Orłowski

Ten artykuł od 2016-07 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Zygmunt Orłowski
pułkownik
Data i miejsce urodzenia	5 lutego 1926 Konopówka
Data i miejsce śmierci	8 lipca 1984 Gdańsk
Przebieg służby
Lata służby	1945–1982
Siły zbrojne	ludowe Wojsko Polskie
Stanowiska	komendant Wojskowej Komendy Uzupełnień w Gdyni
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa
Odznaczenia

Zygmunt Orłowski s. Franciszka (ur. 5 lutego 1926 w Konopówce pow. Tarnopol na Ukrainie, zm. 8 lipca 1984 w Gdańsku) – pułkownik dyplomowany Wojska Polskiego, uczestnik walk w II wojnie światowej.

Życiorys

Absolwent Oficerskiej Szkoły Artylerii w Riazaniu z 1945 oraz Akademii Sztabu Generalnego im. Karola Świerczewskiego w Rembertowie z 1965 (z wyróżnieniem). Po ukończeniu szkoły oficerskiej został skierowany do 6 Brygady Artylerii Lekkiej wchodzącej w skład 2 Łużyckiej Dywizji Artylerii. W okresie II wojny światowej brał udział w walkach o Wał Pomorski w 1945 r. oraz w forsowaniu Nysy. Odznaczony m.in. Krzyżem Walecznych i Złotym Krzyżem Zasługi.

W latach 1975–1982 pełnił obowiązki Komendanta Wojskowej Komendy Uzupełnień w Gdyni.

Do rezerwy został przeniesiony 14 lutego 1982 na podstawie Rozkazu Szefa Departamentu Kadr MON nr 0153 z 30 września 1981.

Został pochowany na Cmentarzu Srebrzysko w Gdańsku (rejon II-Aleja Zasłużonych)^[1].

Awanse

szeregowy – 12 kwietnia 1944
podporucznik – 6 stycznia 1945
porucznik – 21 września 1945
kapitan – 11 października 1947
major – 11 października 1950
podpułkownik – 15 września 1955
pułkownik – 11 października 1965

Wykształcenie

6 maja 1944 – 6 stycznia 1945 – Oficerska Szkoła Artylerii w Riazaniu;
1 października 1946 – 12 października 1947 – kurs Dowódców Batalionów przy CW ART;
1 października 1961 – 31 lipca 1965 – Akademia Sztabu Generalnego im. Gen. K. Świerczewskiego w Rembertowie;
30 kwietnia 1979 – kurs Komendantów Wojskowych Komend Uzupełnień w Łodzi.

Stanowiska

7 stycznia 1945 – 20 września 1945 – dowódca plutonu dowodzenia – 6 Brygada Artylerii Lekkiej – 2 Łużycka Dywizja Artylerii
21 września 1945 – 30 września 1946 – dowódca plutonu ogniowego – 68 pułk artylerii haubic
13 października 1947 – 30 września 1948 – dowódca baterii – 70 pułk artylerii haubic
1 października 1948 – 30 listopada 1950 – zastępca dowódcy batalionu ds. liniowych – Szkoła Artylerii Oficerów Rezerwy
1 grudnia 1950 – 14 lipca 1951 – komendant – Szkoła Podoficerska w 67 pułku artylerii ciężkiej
15 lipca 1951 – 25 października 1953 – dowódca dywizjonu – 33 Brygada Artylerii Ciężkiej
26 października 1953 – 20 października 1955 – dowódca – 116 pułk artylerii haubic
21 października 1955 – 24 lipca 1957 – dowódca – 42 dywizjon artylerii haubic
24 lipca 1959 – 19 sierpnia 1959 – dyspozycja dowódcy Pomorskiego Okręgu Wojskowego
28 sierpnia 1959 - 30 września 1961 - szef sztabu - 41 pułk artylerii lekkiej
1 sierpnia 1965 – 3 listopada 1965 – dyspozycja dowódcy Pomorskiego Okręgu Wojskowego
4 listopada 1965 – 30 września 1970 – dowódca artylerii dywizji – 7 Dywizja Desantowa
1 października 1970 – 26 listopada 1975 – szef artylerii – 7 Dywizja Desantowa
27 listopada 1975 – 13 lutego 1982 – komendant – Wojskowa Komenda Uzupełnień w Gdyni