Zoltán Ambrus

Zoltán Ambrus

Zoltán Ambrus w latach 80. XIX w.
Data i miejsce urodzenia	22 lutego 1861 Debreczyn
Data i miejsce śmierci	28 lutego 1932 Budapeszt
Zawód, zajęcie	pisarz i tłumacz
Multimedia w Wikimedia Commons

Zoltán Ambrus (węg.: Ambrus Zoltán, ur. 22 lutego 1861 w Debreczynie, zm. 28 lutego 1932 w Budapeszcie)^[1] – węgierski pisarz, krytyk teatralny tłumacz.

Życiorys

Urodził się jako syn żołnierza^[2]. Uczęszczał do gimnazjów w Debreczynie i Budapeszcie, po czym studiował prawo w Budapeszcie. Gdy miał 18 lat, zmarł mu ojciec i Zoltán musiał przejąć odpowiedzialność za utrzymanie rodziny. Udzielał korepetycji, pisał krytyki teatralne i artykuły do gazet: Fővárosi Lapok, Pesti Napló i Budapesti Szemle. Oprócz tego pracował dla węgierskiego Banku Hipotecznego. Jego przyjaciel László Arany ośmielił go i wspierał w podjęciu działalności literackiej.

W roku 1885 wyjechał do Paryża, by studiować literaturę na Collège de France i Sorbonie. Po powrocie na Węgry został współpracownikiem A Hét i napisał pokaźną ilość krótkich opowiadań. W 1900 został redaktorem w Új Magyar Szemle i napisał parę artykułów dla Nyugat.

W latach 1917-1922 był dyrektorem węgierskiego Teatru Narodowego w Budapeszcie^[3].

Twórczość

W swych dziełach poruszał tematykę warunków życia w węgierskich miastach na początku XX w., np. Midás király (1906) jest kluczowym, nowatorskim dziełem o głębokim podłożu psychologicznym. Ambrus był również tłumaczem literatury francuskiej, tłumacząc np. Flauberta, Cherbulieza, Maupassanta, Anatole’a France’a i Balzaca.

Wybrane dzieła^[3]

• A gyanu (Podejrzenie) 1892;
• Girofle es Giroflá (Girofle i Girofla) 1903;
• Nagyvárosi kepek (Wielkomiejskie obrazy) 1913;
• Regi es uj világ (Stary i nowy świat) 1913.

Przypisy