Virginie Razzano
Państwo | Francja | ||
---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia | 12 maja 1983 | ||
Wzrost | 175 cm | ||
Gra | praworęczna, oburęczny backhand | ||
Status profesjonalny | 1999 | ||
Zakończenie kariery | 20 maja 2019[1] | ||
Trener | Alexia Dechaume-Balleret | ||
Gra pojedyncza | |||
Wygrane turnieje | 2 WTA, 5 ITF | ||
Najwyżej w rankingu | 16 (14 września 2009) | ||
Australian Open | 3R (2001, 2006, 2008, 2009) | ||
Roland Garros | 4R (2009) | ||
Wimbledon | 4R (2009) | ||
US Open | 4R (2006) | ||
Gra podwójna | |||
Wygrane turnieje | 1 WTA, 5 ITF | ||
Najwyżej w rankingu | 82 (12 lutego 2001) | ||
Australian Open | 2R (2002, 2010, 2012) | ||
Roland Garros | 3R (2000) | ||
Wimbledon | 3R (2001, 2005) | ||
US Open | QF (2008) | ||
|
Virginie Razzano (ur. 12 maja 1983 w Dijon) – francuska tenisistka, zwyciężczyni juniorskich turniejów wielkoszlemowych: Australian Open 1999 w singlu i deblu oraz French Open 2000 w singlu[2], reprezentantka kraju w Pucharze Federacji.
Kariera
Tenisistka praworęczna z oburęcznym backhandem.
W karierze wygrała dwa tytuły singlowe (Kanton i Tokio) oraz jeden deblowy (Paryż) z cyklu WTA. W rankingu gry pojedynczej zajmowała najwyżej 16. miejsce (14 września 2009), w rankingu deblowym była 82. (12 lutego 2001).
Historia jej występów w turniejach wielkoszlemowych sięga roku 1999, kiedy to wzięła udział we French Open, ale zakończyła go już na pierwszej rundzie. W roku 2009 grała w czwartej rundzie tego turnieju. W tym samym roku grała też w czwartej rundzie Wimbledonu. W Australian Open była czterokrotnie na etapie trzeciej rundy (2001, 2006, 2008 i 2009). Od 2001 roku startowała w US Open, a najlepszy wynik zanotowała w 2006 roku, osiągając czwartą rundę zawodów.
Ma na koncie pięć triumfów singlowych w cyklu rozgrywek ITF. Po raz pierwszy zwyciężyła w 1999 roku w Deauville, a rok później w Cergy-Pontoise, w 2002 roku była najlepsza w Lexington, a w 2004 roku w Bordeaux. Oprócz tego zwyciężyła także w pięciu turniejach deblowych tej kategorii.
Pod koniec września 2007 roku wygrała swój pierwszy turniej WTA w chińskim Kanton. W finale pokonała Izraelkę Cipporę Obziler. Tydzień później odniosła zwycięstwo w turnieju w Tokio. W drodze po wygraną pokonała m.in. Sanię Mirzę, Flavię Pennettę i Venus Williams.
W 2012 roku podczas French Open zwyciężyła w pierwszej rundzie z rozstawioną z numerem piątym Sereną Williams. W następnej rundzie uległa natomiast Arantxie Rus.
Życie prywatne
Trenerką zawodniczki była Alexia Dechaume-Balleret, a jej przygotowaniem fizycznym zajmował się Bernard Cabassol. Jej rodzice to Thérèse i François, ma też młodszą siostrę Aurelie. Za tenisowy wzór stawia sobie Gabrielę Sabatini. Grę w tenisa rozpoczęła w wieku siedmiu lat.
Finały turniejów WTA
Legenda | |
---|---|
Wielki Szlem | |
Igrzyska olimpijskie | |
WTA Tour Championships | |
1988 – 2008 | |
Kategoria I | |
Kategoria II | |
Kategoria III | |
Kategoria IV | |
Kategoria V | |
2009 – 2020 | |
WTA Premier Mandatory | |
WTA Premier 5 | |
WTA Premier | |
WTA International Series | |
WTA 125K series (2012–2020) |
Gra pojedyncza 6 (2-4)
Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwniczka | Wynik finału |
---|---|---|---|---|---|---|
Finalistka | 1. | 17 października 2004 | Taszkent | Twarda | Nicole Vaidišová | 7:5, 3:6, 2:6 |
Finalistka | 2. | 25 sierpnia 2007 | Forest Hills | Twarda | Gisela Dulko | 2:6, 2:6 |
Zwyciężczyni | 1. | 30 września 2007 | Kanton | Twarda | Cippora Obziler | 6:0, 6:3 |
Zwyciężczyni | 2. | 6 października 2007 | Tokio | Twarda | Venus Williams | 4:6, 7:6(7), 6:4 |
Finalistka | 3. | 21 lutego 2009 | Dubaj | Twarda | Venus Williams | 4:6, 2:6 |
Finalistka | 4. | 20 czerwca 2009 | Eastbourne | Trawiasta | Caroline Wozniacki | 6:7(5), 5:7 |
Gra podwójna 1 (1-0)
Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwniczki | Wynik finału |
---|---|---|---|---|---|---|---|
Zwyciężczyni | 1. | 11 lutego 2001 | Paryż | Dywanowa (hala) | Iva Majoli | Kimberly Po Nathalie Tauziat | 6:3, 7:5 |
Finały juniorskich turniejów wielkoszlemowych
Gra pojedyncza (2)
Końcowy wynik | Rok | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwniczka | Wynik finału |
Zwyciężczyni | 1999 | Australian Open | Twarda | Katarína Bašternáková | 6:1, 6:1 |
Zwyciężczyni | 2000 | French Open | Ceglana | María Emilia Salerni | 5:7, 6:4, 8:6 |
Gra podwójna (1)
Końcowy wynik | Rok | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwniczki | Wynik finału |
Zwyciężczyni | 1999 | Australian Open | Twarda | Eleni Daniilidu | Natalie Grandin Nicole Rencken | 6:1, 6:1 |
Przypisy
- ↑ Retired players since 2015. Międzynarodowa Federacja Tenisowa, 2019-07-04. [dostęp 2019-07-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-07-13)]. (ang.).
- ↑ Profil na stronie Junior ITF. itftennis.com. [dostęp 2022-03-22]. (ang.).
Bibliografia
- Profil na stronie WTA [online], Women’s Tennis Association [dostęp 2014-01-16] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2014-01-16] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Billie Jean King [online], Billie Jean King Cup [dostęp 2014-01-16] (ang.).