Stara Gradiška (obóz koncentracyjny)
Podobóz Jasenovac | |||
![]() | |||
Typ | |||
---|---|---|---|
Odpowiedzialny |
| ||
Rozpoczęcie działalności | sierpień 1941 | ||
Zakończenie działalności | kwiecień 1945 | ||
Terytorium | |||
Pierwotne przeznaczenie | |||
Narodowość więźniów | Serbowie | ||
Liczba ofiar | 12 790 zidentyfikowanych | ||
Komendanci | |||
Wyzwolony przez | |||
Położenie na mapie Niepodległego Państwa Chorwackiego ![]() | |||
45,148611°N 17,246667°E/45,148611 17,246667 | |||
|
Stara Gradiška – obóz koncentracyjny i obóz śmierci z czasów II wojny światowej, założony przez ustaszów w sierpniu 1941 na terenie byłego zakładu karnego w Chorwacji[1]. Podobóz obozu koncentracyjnego Jasenovac.
Przeznaczony głównie dla kobiet i dzieci. Więźniów głodzono, torturowano, stosowano wobec nich eksperymenty medyczne. Zabijano poprzez zagazowanie lub duszenie za pomocą strun fortepianowych[1].
Od października 1942 roku komendantem był Miroslav Filipović-Majstorović, wyrzucony z zakonu franciszkanin, powszechnie zwany „bratem szatanem”.
Całkowita liczba ofiar obozu wynosi – według różnych źródeł – 36–75 tysięcy. Zidentyfikowano 12 790 ofiar. Większość pomordowanych stanowili Serbowie, wśród nich działaczki ruchu oporu – Magda Bošković(inne języki) i Nada Dimić.
Obóz został wyzwolony w 1945 roku przez partyzantów Tity[1].
Zobacz też: Sajmište (KL).
Przypisy
![]() | Zobacz multimedia związane z tematem: Stara Gradiška (obóz koncentracyjny) |