Serokomla
Zobacz też: Serokomla w innych znaczeniach tego słowa. |
wieś | |||
Ulica Warszawska w Serokomli | |||
Państwo | Polska | ||
---|---|---|---|
Województwo | |||
Powiat | łukowski | ||
Gmina | Serokomla | ||
Liczba ludności (2009) | 1070[2] | ||
Strefa numeracyjna | 25 | ||
Kod pocztowy | 21-413[3] | ||
Tablice rejestracyjne | LLU | ||
SIMC | 0686440 | ||
Położenie na mapie gminy Serokomla | |||
Położenie na mapie Polski | |||
Położenie na mapie województwa lubelskiego | |||
Położenie na mapie powiatu łukowskiego | |||
51°42′01″N 22°19′58″E/51,700278 22,332778[1] | |||
|
Serokomla – wieś (daw. miasto[4]) w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie łukowskim, w gminie Serokomla. Siedziba gminy Serokomla oraz parafii rzymskokatolickiej św. Stanisława, należącej do metropolii lubelskiej, diecezji siedleckiej, dekanatu Adamów. W latach 1537–1870 samodzielne miasto. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa siedleckiego.
Przez miejscowość przepływa rzeka Czarna, dopływ Tyśmienicy oraz przebiega droga wojewódzka nr 808.
SIMC | Nazwa | Rodzaj |
---|---|---|
0686457 | Dziesięciozagony | część wsi |
0686463 | Kępa | część wsi |
0686470 | Pod Wycinkami | część wsi |
0686486 | Podgórze | część wsi |
0686492 | Przydawki | część wsi |
0686500 | Przymiarki | część wsi |
0686517 | Zagórze | część wsi |
Historia
Miasto zostało lokowane w roku 1537 przez Piotra Kijeńskiego. On to też w roku 1545 ufundował kościół. Pod koniec XVI w. miasto wykupili Firlejowie, a w 1775 r. właścicielem został Ignacy Scypio, podstoli litewski. Po jego śmierci wdowa toczyła długotrwały spór z mieszczanami za „gwałtowne się od powinności wyłamywanie”[7].
W czerwcu 1831 roku, przed bitwą pod Łysobykami w Serokomli miała miejsce koncentracja wojsk[7].
W październiku 1939 r. Serokomla została znacznie zniszczona w trakcie jednego z epizodów bitwy pod Kockiem. Po zakończeniu bitwy hitlerowcy rozstrzelali tu 32 żołnierzy wziętych do niewoli i osób cywilnych[7].
14 kwietnia 1940 oddziały SS, Gestapo oraz żandarmerii niemieckiej, w odwecie za zabójstwo pięcioosobowej rodziny niemieckiego kolonisty[7], przeprowadziły obławę w okolicach Serokomli. Schwytano 217[8] (181[7]) mężczyzn, kobiet i dzieci, których rozstrzelano w masowej egzekucji we wsi Józefów Duży. Zwłoki ofiar ekshumowano po 1945 i pochowano na cmentarzu w Serokomli, gdzie postawiono pamiątkowy monument.
22 września 1942 r. rozstrzelano tu ok. 200 Żydów[7].
Sport
We wsi działa powstały w 1973 roku Gminny Ludowy Klub Sportowy Polesie Serokomla, który w sezonie 2020/21 występuje w bialskiej klasie A.
Przypisy
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 121336
- ↑ Bank Danych Lokalnych. Jednostka terytorialna: Serokomla. Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2023-10-20].
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1136 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22] .
- ↑ Seweryn (1801-1876)S.(1. 1. ) Oleszczyński Seweryn (1801-1876)S.(1. 1. ) i inni, Obraz jeograficzno-statystyczny Królestwa Polskiego, nakładem autora, 1830 [dostęp 2021-03-11] .
- ↑ Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ GUS. Rejestr TERYT
- ↑ a b c d e f Włodzimierz Wójcikowski: Śladami ostatniej bitwy gen. Kleeberga. Lublin: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1985, s. 48…49. ISBN 83-03-01102-2.
- ↑ Rys historyczny gminy Serokomla. [dostęp 2007-07-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-09-30)].
Linki zewnętrzne
- Serokomla (1), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. X: Rukszenice – Sochaczew, Warszawa 1889, s. 456 .
- p
- d
- e
- Siedziba gminy: Serokomla
Wsie |
|
---|---|
Części wsi |
|
Kolonie wsi |
|
- p
- d
- e
- Siedziba powiatu – Łuków
Przynależność wojewódzka |
|
---|---|
Miasta |
|
Gminy wiejskie (1867–1954 i 1973–75) |
|
Gromady (1954–72) |
|
- p
- d
- e
|
- p
- d
- e
Legenda: (1) w nawiasach podano okres praw miejskich; (2) wytłuszczono miasta trwale restytuowane; (3) tekstem prostym opisano miasta nierestytuowane, miasta restytuowane przejściowo (ponownie zdegradowane) oraz miasta niesamodzielne, włączone do innych miast (wyjątek: miasta połączone na równych prawach, które wytłuszczono); (4) gwiazdki odnoszą się do terytorialnych zmian administracyjnych: (*) – miasto restytuowane połączone z innym miastem (**) – miasto restytuowane włączone do innego miasta (***) – miasto nierestytuowane włączone do innego miasta (****) – miasto nierestytuowane włączone do innej wsi; (5) (#) – miasto zdegradowane w ramach korekty reformy (w 1883 i 1888); (6) zastosowane nazewnictwo oddaje formy obecne, mogące się różnić od nazw/pisowni historycznych.
|
Źródła: Ukaz do rządzącego senatu z 1 (13) czerwca 1869, ogłoszony 1 (13 lipca) 1869. Listy miast poddanych do degradacji wydano w 20 postanowieniach między 29 października 1869 a 12 listopada 1870. Weszły one w życie: 13 stycznia 1870, 31 maja 1870, 28 sierpnia 1870, 13 października 1870 oraz 1 lutego 1871 (Stawiski).