Pałac Butrymowiczów w Pińsku

pałac Butrymowiczów
Symbol zabytku nr rej. 112Г000539
Ilustracja
Widok pałacu
Państwo

 Białoruś

Obwód

 brzeski

Miejscowość

Pińsk

Adres

ulica Lenina 42

Typ budynku

pałac

Styl architektoniczny

barok, klasycyzm

Architekt

Karol Schildhaus

Fundator

Mateusz Antoni Butrymowicz

Kondygnacje

1

Rozpoczęcie budowy

1784

Ukończenie budowy

1790

Pierwszy właściciel

Mateusz Antoni Butrymowicz

Kolejni właściciele

Ordowie, Skirmunttowie

Położenie na mapie Pińska
Mapa konturowa Pińska, na dole po prawej znajduje się ikonka pałacu z opisem „pałac Butrymowiczów”
Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, na dole nieco na lewo znajduje się ikonka pałacu z opisem „pałac Butrymowiczów”
Położenie na mapie obwodu brzeskiego
Mapa konturowa obwodu brzeskiego, blisko centrum po prawej na dole znajduje się ikonka pałacu z opisem „pałac Butrymowiczów”
Ziemia52°06′51,68″N 26°06′45,06″E/52,114356 26,112517
Multimedia w Wikimedia Commons

Pałac Butrymowiczów[1] (także: Mur[2]; biał. Палац Бутрымовічаў) – pałac w Pińsku, należący do rodziny Butrymowiczów, zbudowany w II połowie XVIII wieku, obecnie zabytek położony przy ul. Lenina.

Historia

Został zaprojektowany przez wileńskiego architekta Karola Schildhausa dla sędziego grodzkiego z Grodna i starosty pińskiego Mateusza Butrymowicza. W uroczystości wbudowania kamienia węgielnego wziął w 1784 udział wizytujący Polesie król Stanisław August Poniatowski. Budowę ukończono w 1790, na trzy lata przed zajęciem Pińska przez wojska rosyjskie.

Po śmierci Mateusza Butrymowicza pałac odziedziczyła jego córka Józefa zamężna z Michałem Ordą (ojcem Napoleona), później własność przeszła na Hortensję z Ordów zamężną Skirmuntt, po czym do lat trzydziestych XX wieku znajdowała się w rękach tej rodziny.

Artykuł Romana Skirmunta Panie z Muru w gazecie „Słowo” (Nr 127, 1934 r.)

Wnuczką Hortensji Skirmunttowej była znana publicystka kresowa Konstancja Skirmuntt. Zapisała ona pałac w testamencie lokalnym księżom, którzy przejęli go w 1933. Po II wojnie światowej w budynku znajdował się Dom Pionierów. W latach 2007–2009 obiekt przeszedł renowację i został uroczyście oddany do użytkowania.

Galeria

  • Pałac w 1910 roku
    Pałac w 1910 roku
  • Pałac w latach 30. XX w.
    Pałac w latach 30. XX w.
  • Fasada pałacu
    Fasada pałacu
  • tył pałacu
    tył pałacu
  • Wnętrze
    Wnętrze

Przypisy

  1. Polski egzonim przyjęty na 125. posiedzeniu KSNG.
  2. Przez długi czas obiekt nazywany był murem, ponieważ wyłączywszy świątynie miejskie był jedyną budowlą murowaną w Pińsku

Bibliografia

  • ZbigniewZ. Hauser ZbigniewZ., Nowy ilustrowany przewodnik po zabytkach kultury na Białorusi, Warszawa: Wydawnictwo „Burchard Edition”, 2005, ISBN 83-87654-25-6, OCLC 63010349 .
  • Grzegorz Rąkowski, Polesia czar, Oficyna Wydawnicza "Rewasz", Pruszków 2001, ISBN 83-85557-92-X

Linki zewnętrzne

  • Zdjęcia pałacu na portalu Radzima.org
  • p
  • d
  • e
Dwory, pałace i zamki na Białorusi
Obwód brzeski
Dwory
Pałace
Zamki
Obwód grodzieński
Dwory
Pałace
Zamki
Obwód homelski
Dwory
Pałace
Zamki
Obwód miński
Dwory
  • Annopol ∅
  • Błoń
  • Domatkanowice
  • Dzierżynowo
  • Hołynka ∅
  • Hrozówek
  • Iwieniec
  • Janowicze
  • Kobylnik (Narocz) ∅
  • Komarowo
  • Kraśniany ∅
  • Lubań
  • Nowe Pole
  • Nowy Dwór
  • Stajki ∅
  • Starzynki
  • Strzałkowo
  • Szemetowszczyzna
  • Ubiel
  • Wiszniew
  • Wołma
Pałace
Zamki
miasto Mińsk
Dwory
Pałace
Zamki
Obwód mohylewski
Dwory
Pałace
Zamki
  • Bychów
  • Hłusk ∅
  • Krzyczew
  • Świsłocz ∅
Obwód witebski
Dwory
Pałace
Zamki