Metropolici kruticcy

Metropolita kołomieński i kruticki (ros. Митрополит Коломенский и Крутицкий).

Rys historyczny

Za poprzednika metropolii krutickiej uważane jest biskupstwo sarajskie i podońskie. Jedna z siedzib zarządzających nim biskupów znajdowała się na moskiewskich Kruticach. Metropolia kruticka utworzona została w 1569. Jej zwierzchnicy nosili jednak nadal tytuły także biskupów sarajskich i podońskich. Ostatnim biskupem noszącym te tytuły był Leonid (do 1742). Jego następca miał już tytuł biskupa krutickiego. Od 1764 diecezja nosiła nazwę krutickiej i możajskiej. Zlikwidowana została w 1788. Reaktywował ją w 1918 patriarcha Tichon. Obecnie metropolita kruticki jest stałym członkiem Świętego Synodu Rosyjskiej Cerkwi Prawosławnej i pełni funkcję wikariusza Patriarchy do spraw zarządzania diecezją (od 2021 r. metropolią) moskiewską. Do tytułu metropolity krutickiego w 1947 dodane zostało sformułowanie „i kołomieński”.

Lista metropolitów krutickich Rosyjskiej Cerkwi Prawosławnej

  • 1658–1667 – Pitirim
  • 1754–1757 – Hilary
  • 1771–1775 – Samuel
  • 1918–1920 – Nikandr
  • 1920–1922 – Euzebiusz
  • 1925–1936 – Piotr
  • 1944–1960 – Mikołaj
  • 1960–1963 – Pitirim
  • 1963–1971 – Pimen
  • 1971–1977 – Serafin
  • 1977–2021 – Juwenaliusz
  • od 2021 – Paweł
  • p
  • d
  • e
Metropolici kruticcy
  • Pitirim (1658–1667)
  • Hilary (1754–1757)
  • Samuel (Mysławski) (1771–1775)
  • Nikandr (1918–1920)
  • Euzebiusz (1920–1922)
  • Piotr (1925–1936)
  • Mikołaj (1944–1960)
  • Pitirim (1960–1963)
  • Pimen (1963–1971)
  • Serafin (1971–1977)
  • Juwenaliusz (1977–2021)
  • Paweł (Ponomariow) (od 2021)