Języki tunguskie

Ten artykuł od 2022-01 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Języki tunguskie – w szerszym znaczeniu pojęcie to stosuje się jako synonimiczne wobec języków tungusko-mandżurskich.

W znaczeniu węższym: podgrupa języków tungusko-mandżurskich, tworzących tzw. grupę północną i obejmującą języki ewenkijski oraz eweński, zwany także lamuckim.

Języki tunguskie są grupą języków związanych etnicznie z ludami tunguskimi, zamieszkującymi głównie obszary Syberii w Rosji oraz pewne regiony Chin i Mongolii. W większości przypadków języki tunguskie używane są głównie przez mniejszości etniczne, a ich liczba użytkowników systematycznie maleje z powodu presji języków większościowych oraz procesów urbanizacji i globalizacji.^[1]