Filip Koburg-Koháry
Ferdynand Filip Maria August Rafał | |||
Ferdinand Philipp Maria August Rafael von Sachsen-Coburg und Gotha-Koháry | |||
![]() 1875 | |||
![]() | |||
Książę saski na Koburgu i Koháry | |||
Dynastia | Koburgowie-Koháry | ||
---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia | 28 marca 1844 | ||
Data i miejsce śmierci | 4 lipca 1921 | ||
Ojciec | |||
Matka | |||
Żona | Ludwika Koburg | ||
Dzieci | Leopold Klemens, Dorota Maria | ||
Rodzeństwo | Ludwik August, Klotylda Maria, Maria Amelia, Ferdynand Maksymilian | ||
Odznaczenia | |||
![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() | |||
|
Ferdynand Filip Maria August Rafał Koburg-Koháry, niem. Ferdinand Philipp Maria August Rafael von Sachsen-Coburg und Gotha-Koháry (ur. 28 marca 1844 w Paryżu, zm. 3 lipca 1921 w Coburgu) – niemiecki arystokrata, 1881–1921 tytularny książę Koháry, członek katolickiej linii dynastii koburskiej, numizmatyk.
Życiorys
Przyszedł na świat w paryskim pałacu Tuileries jako pierworodny syn Augusta Koburga-Koháryego (1818–1881), księcia Koháry i jego żony Klementyny Orleańskiej (1817–1907), królewny Francuzów. Miał czworo młodszego rodzeństwa, siostry: Klotyldę Marię (1846–1927) i Marię Amelię (1848–1894), oraz braci: Ludwika Augusta (1845–1907) i Ferdynanda Maksymiliana (1861–1948), przyszłego cara Bułgarów[1]. W 1859–1863 uczęszczał do Gimnazjum Teresianum w Wiedniu. Następnie był słuchaczem austro-węgierskiej szkoły kadetów[2]. W 1865–1870 studiował w Terezjańskiej Akademii Wojskowej, z której ukończeniem otrzymał awans na stopień majora i przydział do armii. W czasie studiów nawiązał przyjaźń z Rudolfem Habsburgiem-Lotaryńskim, następcą tronu Austro-Węgier, którego stał się powiernikiem. Przyjaźń ta okazała się dozgonna i wymownie podkreślona, kiedy to właśnie Filip Koburg-Koháry wraz z kamerdynerem Johannem Loschekem odnalazł martwych Rudolfa i jego kochankę Marię Vetsera w pałacu myśliwskim w Mayerling[3].
4 lutego 1875 w Brukseli Filip poślubił swoją kuzynkę Ludwikę (1858–1924), królewnę Belgów, córkę Leopolda II i Marii Henryki Habsburżanki. W 1896 małżeństwo uległo rozpadowi, kiedy to Ludwika odeszła od męża i związała się ze swoim wieloletnim kochankiem, Gézą Mataciciem-Kegleviciem (1867–1923). W 1898 Filip Koburg-Koháry uzyskał wyłączne prawa rodzicielskie nad dwójką dzieci, pochodzącymi z małżeństwa. W tym samym roku na wyraźne polecenie cesarza Franciszka Józefa I, Filip Koburg-Koháry stoczył pojedynek ze swoim rywalem, z którego obaj wyszli bez większych ran. 15 stycznia 1906 związek uległ rozwodowi. Małżeństwo Ludwiki i Filipa spłodziło dwoje dzieci:
- Leopold Klemens (1878–1916)
- Dorota Maria (1881–1967) ⚭ Ernest Günter Oldenburg (1863–1921), tytularny książę Szlezwiku-Holsztynu.
Po rozwodzie Filip Koburg-Koháry przeniósł się wraz z dziećmi do pałacu Bürglaß w Coburgu, gdzie zmarł w 1921. Został pochowany w kościele św. Augustyna. Spadkobiercą majątku i tytułu książęcego został jego bratanek Piotr August (1866–1934).
Numizmatyka
Filip Koburg–Koháry żywo interesował się historią pieniądza. Posiadał pokaźne zbiory numizmatyczne, obejmujące monety z wielu krajów Europy, głównie Saksonii i krajów rządzonych przez różne gałęzie dynastii Wettynów. Obok nich dużą część zbiorów zajmowały monety pochodzące z Bliskiego Wschodu, Chin, Japonii i krajów Azji Środkowej. W 1875 został członkiem honorowym Belgijskiego Towarzystwa Numizmatycznego. Od tej pory regularnie publikował w organie prasowym towarzystwa. Zbiory numizmatyczne Filipa Koburga-Koháry’ego zostały rozproszone po jego śmierci. Znaczna ich część została zlicytowana na aukcji we Frankfurcie nad Menem w 1928. Eksponaty pochodzące z jego kolekcji sukcesywnie trafiają do zbiorów publicznych, jednak nadal trwają prace katalogowe nad jej zasobem[4].
Odznaczenia
Kawaler Krzyża Wielkiego Orderu Ernestyńskiego (luty 1862)
Kawaler Orderu Leopolda na Wielkiej Wstędze z Mieczami (16 czerwca 1874)
Kawaler Orderu Złotego Runa (1881)
Kawaler Orderu św. Huberta (1882)
Kawaler Krzyża Wielkiego Orderu Ludwika (27 kwietnia 1882)
Kawaler Orderu Orła Czerwonego, I kl. (22 marca 1883)
Kawaler Krzyża Wielkiego Orderu Karola III (10 stycznia 1884)
Kawaler Krzyża Wielkiego Orderu Łaźni (3 sierpnia 1885)
Kawaler Orderu Korony Rucianej (1891)
Kawaler Krzyża Wielkiego Orderu św. Karola (21 marca 1905)
Kawaler Krzyża Wielkiego Królewskiego Orderu Wiktoriańskiego (9 listopada 1906)
Kawaler Orderu Orła Czarnego (1914)
Kawaler Orderu śś. Cyryla i Metodego (1921)
Baliw Krzyża Wielkiego Orderu Honoru i Dewocji w Posłuszeństwie (1921)
Kawaler Orderu Wieży i Miecza
Genealogia
Prapradziadkowie | ks. Saksonii-Koburg-Saalfeld (1724–1800) ∞1749 Zofia z Brunszwiku-Wolfenbüttel (1724–1782) | hr. Reuss-Ebersdorf Henryk III (1724–1779) ∞1754 Karolina z Erbach-Schönberg (1727–1796) | Ignác József Koháry (1726–1777) ∞ok. 1750–1760 Maria Gabriella Cavriani (1736–1803) | Jiří Kristián Waldstein-Wartenberg (1743-1791) ∞1765 Elisabeth von Ulfeldt (1747–1791) | Ludwik Filip Orleański Gruby (1725–1785) ∞1743 (1726–1759) | Ludwik Jan Burbon (1725–1793) ∞1744 Maria Teresa d’Este (1726–1754) | kr. Hiszpanii, Neapolu i Sycylii (1716–1788) ∞1738 (1724–1760) | ces. rzymsko-niemiecki (1708–1765) ∞1736 kr. Czech i Węgier, aks. Austrii (1717-1780) |
Pradziadkowie | ks. Saksonii-Koburga-Saalfeld (1750–1806) ∞1777 (1757–1831) | Ferenc József Koháry (1767–1826) ∞1792 Maria Antonia Waldstein-Wartenberg (1771–1854) | Ludwik Filip Orleański Równy (1747-1743) ∞1769 (1753-1821) | kr. Obojga Sycylii (1751-1825) ∞1768 Maria Karolina Habsburg-Lotaryńska (1752–1814) | ||||
Dziadkowie | Ferdynand Jerzy Koburg (1785–1851) ∞1815 (1797–1862) | kr. Francuzów (1773–1850) ∞1809 Maria Amelia Burbon-Sycylijska (1782–1866) | ||||||
Rodzice | August Wiktor Koburg-Koháry (1818–1881) ∞1843 (1817–1907) | |||||||
Filip Koburg-Koháry (1844–1921) |
Przypisy
- ↑ Böttcher 2019 ↓, s. 15.
- ↑ Böttcher 2019 ↓, s. 21–23.
- ↑ MargotM. Judtmann MargotM., Mayerling ohne Mythos : ein Tatsachenbericht, Wien: „Kremayr & Scheriau” Verlag, 1982, s. 35, ISBN 978-3-218-00364-3 (niem.).
- ↑ Böttcher 2019 ↓, s. 347.
Bibliografia
- Hans-Joachim Böttcher: Ferdinand von Sachsen-Coburg und Gotha 1861–1948 : Ein Kosmopolit auf dem bulgarischen Thron. Berlin: Osteuropazentrum Verlag, 2019. ISBN 978-3-89998-296-1. (niem.).
- Winter, Otto Friedrich: Sachsen-Coburg und Gotha, Ferdinand Philipp Prinz von. [W:] Österreichisches Biographisches Lexikon 1815–1950.Bd 10: Red. Koch, B. Wien: ÖAW, 1988: s. 371. ISBN 3-7001-1483-4.