Dominium Pakistanu

Dominion of Pakistan

1947–1956


Herb	Flaga

Ustrój polityczny

Monarchia parlamentarna

Stolica

Karaczi

Data powstania

14 sierpnia 1947

Data likwidacji

23 marca 1956

Władca

Elżbieta II

Premier

Chaudhry Mohammad Ali

Powierzchnia

947 940 km²

Populacja (b/d)
• liczba ludności

b/d

• gęstość

b/d os./km²

Strefa czasowa

UTC +5

Narody i grupy etniczne

Pendżabczycy, Sindhowie, Beludżowie, Pasztuni, Bengalczycy

Język urzędowy

urdu, angielski

Religia dominująca

islam

Terytoria autonomiczne

Pakistan Zachodni, Pakistan Wschodni

Położenie na mapie

Multimedia w Wikimedia Commons

Dominium Pakistanu (ang. Dominion of Pakistan) – historyczne państwo położone w Azji, na terenie obecnych Pakistanu i Bangladeszu, istniejące w latach 1947–1956.

Dominium Pakistanu powstało w 1947 roku, na podstawie deklaracji niepodległości z 14 sierpnia tego roku. Powstanie Pakistanu było skutkiem decyzji o podziale Indii Brytyjskich na dwie części, muzułmańską i hinduistyczną. Dominium obejmowało terytorium obecnego Pakistanu, a także oddzielonego od głównej części państwa terytorium Pakistanu Wschodniego, z którego powstał później, w 1971 roku, Bangladesz.

Państwo było monarchią, w unii personalnej z Wielką Brytanią, jednak 23 marca 1956 roku nastąpiło ogłoszenie republiki i zerwanie unii z Wielką Brytanią.