Astatowodór

Astatowodór
Nazewnictwo
Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
konst.

wodorek astatu

podst.

astatan

Ogólne informacje
Wzór sumaryczny

AtH

Inne wzory

AtH

Masa molowa

211,00 g/mol

Identyfikacja
PubChem

23996

SMILES
[AtH]
InChI
InChI=1S/AtH/h1H
InChIKey
PGLQOBBPBPTBQS-UHFFFAOYSA-N
Niebezpieczeństwa
Globalnie zharmonizowany system
klasyfikacji i oznakowania chemikaliów
Wiarygodne źródła oznakowania tej substancji
według kryteriów GHS są niedostępne.
Podobne związki
Podobne związki

HF, HCl, HBr, HI

Multimedia w Wikimedia Commons

Astatowodór, HAt – nieorganiczny związek chemiczny, połączenie astatu i wodoru, najcięższy znany halogenowodór. Ze względu na krótkie okresy półtrwania wszystkich izotopów astatu (maksymalnie około ośmiu godzin) oraz trudne do uniknięcia utlenianie At−
 jest słabo poznany i nie ma znaczenia praktycznego[1][2].

Z obliczeń teoretycznych wynika, że astatowodór powinien mieć właściwości przewidywane przez ekstrapolację danych dla pozostałych halogenowodorów – na przykład powinien być mniej trwały od jodowodoru. Obliczona długość wiązania H−At wynosi około 1,7 Å[2].

Przypuszcza się, że otrzymanie astatowodoru na skalę preparatywną powinno być możliwe przez potraktowanie stałych astatków (MI
At) nielotnym kwasem nieutleniającym, przykładowo H
3PO
4, i odparowanie powstałego HAt[1]. Spekulacje te oparte są na zaobserwowanej lotności astatu (prawdopodobnie w wyniku powstawania HAt) z roztworów zawierających aniony astatkowe At−
[1][3].

Jony HAt+
 zostały zaobserwowane na widmach masowych astatu, prawdopodobnie jako wynik hydrolizy tego pierwiastka przez zanieczyszczenie gazu nośnego parą wodną[1][4]. H217
At został otrzymany w skali wystarczającej do badań chemicznych w wyniku rozpadu izotopu 225
At umieszczonego w stearynianie lantanu. Uzyskany astatowodór, po oczyszczeniu od innych gazowych produktów na aktywowanej platynie w temperaturze 27 °C, został wykorzystany do badania mechanizmu reakcji halogenowodorów z innymi halogenami (reakcje halogenowodorów lżejszych od HAt nie dawały jednoznacznych wyników)[5]. Zaobserwowano transfer atomu wodoru do reagującego atomu halogenu, natomiast nie stwierdzono powstawania związków międzyhalogenowych, na przykład[5]:

zachodzi: Cl + HAt → HCl + At
nie zachodzi: Cl + HAt → H + AtCl

Przypisy

  1. ↑ a b c d E.H. Appelman: In Syntheses of Hydrogen Astatide. W: Inorganic Reactions and Methods: The Formation of Bonds to Hydrogen (Part 1). J.J. Zuckerman, A.P. Hagen (red.). Wiley-VCH, 1986, s. 100–101, seria: Inorganic Reactions and Methods (vol. 1). DOI: 10.1002/9780470145159.ch59. ISBN 978-0-470-14536-4.
  2. ↑ a b Enrique J. Baran. Vibrational Properties of Hydrogen Astatide, HAt. „Zeitschrift für Naturforschung A”. 59 (3), s. 133–135, 2014. DOI: 10.1515/zna-2004-0306. 
  3. ↑ Johnson, G.L., Leininger, R.F., Segrè, E. Chemical Properties of Astatine. I. „The Journal of Chemical Physics”. 17, s. 1–10, 1949. DOI: 10.1063/1.1747034. 
  4. ↑ Appelman, E.H., Sloth, E.N., Studier, M.H. Observation of Astatine Compounds by Time-of-Flight Mass Spectrometry. „Inorganic Chemistry”. 5 (5), s. 766–769, 1966. DOI: 10.1021/ic50039a016. 
  5. ↑ a b Grover, J.R., Iden, C.R., Lilenfeld, H.V. Reactions of chlorine and bromine with hydrogen astatide. „The Journal of Chemical Physics”. 64, s. 4657–4671, 1976. DOI: 10.1063/1.432050. 
  • p
  • d
  • e
Kwasy beztlenowe
i ich analogi
kwasy tlenowcowodorowe
  • H
    2    S
    aq
  • H
    2    Se
    aq
  • H
    2    Te
    aq
  • H
    2    Po
    aq
kwasy halogenowodorowe
  • HF
    aq
  • HCl
    aq
  • HBr
    aq
  • HI
    aq
  • HAt
    aq
kwasy pseudohalogenowodorowe
Inne
  • HAuCl
    4
  • HAuBr
    4
  • HBF
    4
  • H
    2    PtCl
    6
  • H
    2    SiF
    6
  • HPF
    6
  • HSbF
    6
  • HAsF
    6
Kwasy tlenowe
grupa 6
  • H
    2    CrO
    4    /H
    2    Cr
    2    O
    7
  • H
    2    MoO
    4
  • H
    2    WO
    4
grupa 7
  • HMnO
    4
  • HTcO
    4
  • HReO
    4
grupa 13
  • HBO
    2
  • H
    3    BO
    3
grupa 14
  • H
    2    CO
    3
  • H
    4    SiO
    4    /H
    2    SiO
    3
grupa 15
  • HNO
    2
  • HNO
    3
  • HNO
    4
  • H
    3    PO
    2
  • H
    3    PO
    3
  • H
    3    PO
    4
  • HPO
    3
  • H
    4    P
    2    O
    6
  • H
    4    P
    2    O
    7
  • H
    3    AsO
    3
  • H
    3    AsO
    4
grupa 16
  • H
    2    S
    2    O
    4
  • H
    2    SO
    2
  • H
    2    SO
    3     ⇄ HSHO3
  • H
    2    S
    2    O
    2
  • H
    2    SO
    4
  • H
    2    S
    2    O
    7
  • H
    2    SO
    5
  • H
    2    S
    2    O
    8
  • H
    2    S
    2    O
    3
  • H
    2    S
    2    O
    6
  • H
    2    SeO
    3
  • H
    2    SeO
    4
  • H
    2    TeO
    3
  • H
    6    TeO
    6
grupa 17
  • HClO
  • HClO
    2
  • HClO
    3
  • HClO
    4
  • HBrO
  • HBrO
    2
  • HBrO
    3
  • HBrO
    4
  • HIO
  • HIO
    2
  • HIO
    3
  • HIO
    4
pochodne
  • HSO
    3    F
  • HSO
    3    Cl
  • H
    2    NSO
    3    H
  • HNOSO
    4
  • H
    2    CS
    3
  • H
    2    PO
    3    F
  • HPO
    2    F
    2
  • Kategoria:Kwasy nieorganiczne