Apofyllit

Apofyllit

Właściwości chemiczne i fizyczne
Skład chemiczny	uwodniony krzemian potasu i wapnia KCa4[(F, OH)(Si 4O10)2] x 8 H2O
Twardość w skali Mohsa	4,5-5[1]
Przełam	nierówny
Łupliwość	wyśmienita[1]
Układ krystalograficzny	tetragonalny
Gęstość minerału	2,3–2,4[1] g/cm³
Właściwości optyczne
Barwa	bezbarwny, biały czasami: żółtawy, czerwonawy, niebieski, brązowawy rzadko zielony.
Rysa	biała
Połysk	od szklistego do perłowego
Multimedia w Wikimedia Commons

Apofyllit – rzadki minerał z grupy krzemianów. Nazwę tego minerału (od gr. apophyllein = łuszczyć) wprowadził René-Just Haüy^[1].

Właściwości

Tworzy kryształy słupkowe, tabliczkowe, izometryczne. Niekiedy wykazuje pionowe prążkowanie. Występuje w skupieniach zbitych, ziarnistych i blaszkowych. Jest kruchy, przezroczysty.

Występowanie

Minerał wtórny tworzący się dzięki procesom hydrotermalnym. Występuje w pęcherzach i szczelinach skał zasadowych, wylewnych: bazaltach, melafirach. Spotykany jest w druzach pegmatytów i granitów oraz w żyłach kruszcowych. Współwystępuje z : heulandytem, skolecytem, kalcytem, prehnitem, natrolitem i analcymem.

Miejsca występowania: Indie – Lanaula (najwspanialsze kryształy), Brazylia – Rio Grande do Sul. USA, Kanada, Wielka Brytania, Dania, Islandia, Rosja, Czechy, Niemcy, Włochy.

W Polsce spotykany w druzach pegmatytowych granitoidu strzegomskiego^[1], w Górach Izerskich i Rudawach Janowickich.

Zastosowanie

• ma znaczenie naukowe,
• ma znaczenie kolekcjonerskie (najbardziej cenione kryształy - różowe i zielone),
• bywa stosowany w jubilerstwie i jako kamień ozdobny.

Przypisy

Bibliografia

• Olaf Medenbach, Cornelia Sussieck-Fornefeld: Minerały. Warszawa: Świat Książki, 1996, seria: Leksykon Przyrodniczy. ISBN 83-7129-194-9.
• W. Schuman: Kamienie szlachetne i ozdobne, Wyd. „Alma –Press” - 2004 r.
• W. Schumann: Minerały świata, O. Wyd.”Alma- Press” 2003 r.

Linki zewnętrzne

• Apofyllit na stronach Webmineral (ang.)