Belgica antarctica
| Belgica antarctica | |||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | |||||||||||||||
| Twee parende exemplaren | |||||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
| Soort | |||||||||||||||
| Belgica antarctica Jacobs, 1900 | |||||||||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons | |||||||||||||||
Belgica antarctica op  Wikispecies | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
Belgica antarctica is een insectensoort die tot de familie dansmuggen (Chironomidae) behoort. De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst voorgesteld door Jean-Charles Jacobs in 1900.
Uiterlijke kenmerken
De lichaamskleur is zwart, de lichaamslengte bedraagt ongeveer twee tot zes millimeter. De vlieg is hiermee het grootste uitsluitend op het land levende dier van Antarctica, evenals het enige insect. Zowel de mannetjes als de vrouwtjes zijn volledig vleugelloos.
Levenswijze
De vlieg komt endemisch voor op het continent Antarctica. B. antarctica besteedt het grootste deel van zijn levenscyclus van twee jaar in vier larvale stadia. Terrestrische algen, in het bijzonder het mos Prasiola crispa, organische detritus en micro-organismen leveren het voedsel voor het larvale stadium. De volwassen dieren verschijnen in het voorjaar en de zomer en leven niet meer dan 10 dagen; vrouwtjes paren de eerste dag van hun volwassen leven en zetten een paar dagen later hun eieren af. Voor de paring verzamelen de mannetjes zich in grote groepen.
De eipakketten zijn gemaakt van een gel-achtige stof die tegen extreme temperatuurschommelingen en droogte bescherming biedt. De gel werkt hierbij als een soort antivries terwijl de larven hun cellen beschermen door suikers zoals trehalose, glucose en erytritol. De larven kunnen eenmaal uit het ei bovendien bevriezing van hun lichaam overleven.
Bronvermelding
- (en) – Jacobs, [J.-Ch.] (1900). "Diagnoses d'insectes recueillis par l'expédition antarctique Belge: Diptères". Annales de la Société entomologique de Belgique. 44: 106–107.
- (en) – Usher, Michael B.; Edwards, Marion (1984). "A dipteran from south of the Antarctic Circle: Belgica antarctica (Chironomidae) with a description of its larva". Biological Journal of the Linnean Society. 23 (1): 19–31. doi:10.1111/j.1095-8312.1984.tb00803.x.
- (en) – Luke Sandro & Juanita Constible. "Antarctic Bestiary — Terrestrial Animals". Laboratory for Ecophysiological Cryobiology, Miami University. Archived from the original on 23 December 2008. Retrieved December 9, 2008.
- (en) – Kelley, Joanna L.; Peyton, Justin T.; Fiston-Lavier, Anna-Sophie; Teets, Nicholas M.; Yee, Muh-Ching; Johnston, J. Spencer; Bustamante, Carlos D.; Lee, Richard E.; Denlinger, David L. (2014). "Compact genome of the Antarctic midge is likely an adaptation to an extreme environment". Nature Communications. 5. ISSN 2041-1723. PMC 4164542 Freely accessible. PMID 25118180. doi:10.1038/ncomms5611.
- (en) – "Antarctic midge has smallest insect genome". BBC. 2014-08-12. Retrieved 2014-08-12.
- (en) – Lee, R. E.; Elnitsky, M. A.; Rinehart, J. P.; Hayward, S. A.; Sandro, L. H.; Denlinger, D. L. (2006). "Rapid cold-hardening increases the freezing tolerance of the Antarctic midge Belgica antarctica". Journal of Experimental Biology. 209 (3): 399–406. PMID 16424090. doi:10.1242/jeb.02001.
- (en) – Robert Michaud, M.; Benoit, J. B.; Lopez-Martinez, G.; Elnitsky, M. A.; Lee, R. E.; Denlinger, D. L. (2008). "Metabolomics reveals unique and shared metabolic changes in response to heat shock, freezing and desiccation in the Antarctic midge, Belgica antarctica". Journal of Insect Physiology. 54 (4): 645–655. PMID 18313070. doi:10.1016/j.jinsphys.2008.01.003.
- (nl) – Scientias - Caroline Kraaijvanger - Grootste landdier op Antarctica bedekt zijn jongen met antivries - Website
Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel Belgica antarctica op de Engelstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.
