Ekonomi Djibouti
| Ekonomi Djibouti | |
|---|---|
 Pemandangan daerah tengah Djibouti | |
| Mata wang | Franc Djibouti (DJF) |
| Tahun fiskal | Tahun kalendar |
| Pertubuhan perdagangan | AL, AU, CEN-SAD, IGAD |
| Perangkaan | |
| KDNK | |
| Pertumbuhan KDNK |
|
| KDNK per kapita | |
| KDNK mengikut sektor |
|
| Inflasi (CPI) | 0.148% (2018)[1] |
| Populasi dibawah garis kemiskinan | 23% |
| Tenaga buruh | 294,600 (anggaran 2012) |
| Tenaga buruh mengikut pekerjaan |
|
| Pengangguran | 40% (anggaran 2017) |
| Industri utama | Tenusu, Memancing, Garam, Pembinaan, Perlombongan |
| Ked. Kemudahan Menjalankan Perniagaan | ▼ ke-112 (sederhana, 2020)[3] |
| Dagangan antarabangsa | |
| Eksport | $155.5 juta (anggaran 2017) |
| Barangan yang dieksport | Eksport semula, Sorok dan kulit, Kopi, Logam buruk |
| Rakan dagangan eksport utama | |
| Import | $1.172 bilion (anggaran 2017) |
| Barangan yang diimport | Jentera dan Peralatan, Bahan Makanan, Minuman, Bahan Kimia, Produk petroleum, Barangan Pengguna |
| Rakan dagangan import utama |
|
| Kewangan awam | |
| Hutang awam | 85% (anggaran 2017) |
| Hasil negara | $615 juta |
| Perbelanjaan | $860 juta |
Semua nilai kecuali dinyatakan sebaliknya, adalah dalam Dolar Amerika Syarikat (AS$ 1 = RM 3.4551) | |
sunting  | |
Ekonomi Djibouti sebahagian besarnya diperoleh daripada lokasi strategiknya di Laut Merah. Djibouti kebanyakannya tandus, dengan sedikit pembangunan dalam sektor pertanian dan perindustrian. Negara ini mempunyai iklim yang teruk, tenaga buruh yang sebahagian besarnya tidak mahir, dan sumber semula jadi yang terhad. Aset ekonomi terpenting negara ialah lokasinya yang strategik, menghubungkan Laut Merah dan Teluk Aden. Oleh itu, ekonomi Djibouti dikuasai oleh sektor perkhidmatan, menyediakan perkhidmatan sebagai pelabuhan transit untuk rantau ini dan sebagai pusat pemindahan dan pengisian bahan api antarabangsa.
Dari 1991 hingga 1994, Djibouti mengalami perang saudara yang membawa kesan buruk kepada ekonomi. Sejak itu, negara telah mendapat manfaat daripada kestabilan politik. Dalam beberapa tahun kebelakangan ini, Djibouti telah menyaksikan peningkatan ketara dalam kestabilan makroekonomi, dengan keluaran dalam negara kasar tahunannya bertambah baik pada purata lebih 3 peratus sejak 2003. Ini berlaku selepas sedekad pertumbuhan negatif atau rendah dan dikaitkan dengan pelarasan fiskal yang bertujuan untuk menambah baik pembiayaan awam, pembaharuan dalam pengurusan pelabuhan dan pelaburan asing.
Rujukan
- ^ a b c d e "World Economic Outlook Database, October 2019". IMF.org. Tabung Kewangan Antarabangsa. Dicapai pada 3 November 2019.
- ^ Rabah, Arezki; Daniel, Lederman; Amani, Abou Harb; Nelly, El-Mallakh; Yuting, Fan; Asif, Islam; Ha, Nguyen; Marwane, Zouaidi (9 April 2020). "Middle East and North Africa Economic Update, April 2020 : How Transparency Can Help the Middle East and North Africa". openknowledge.worldbank.org. Bank Dunia: 10. Dicapai pada 10 April 2020.
- ^ "Ease of Doing Business in Djibouti". Doingbusiness.org. Dicapai pada 24 Januari 2017.
- ^ "Export Partners of Djibouti". The World Factbook. 2013. Diarkibkan daripada yang asal pada 13 Jun 2007. Dicapai pada 11 Mei 2015.
- ^ "Economy of Djibouti". 2014.
Pautan luar
Portal Djibouti
- Ekonomi Djibouti di Curlie
- Djibouti latest trade data on ITC Trade Map
- Richard Labelle, "Djibouti ICT strategy and action plan", 28 Mei 2003
- African Development Bank, "Djibouti: Results-based country strategy paper, 2007-2010", Oktober 2007
- Le système informel de transferts de fonds et le mécanisme automatique du Currency Board : complémentarité ou antagonisme ? Le cas des transferts des hawalas à Djibouti
- p
- b
- s
Belanda (untuk Kemaharajaan di Eropah dan Antilles Belanda) • Belize • Benin • Bolivia • Botswana • Brazil • Brunei • Burkina Faso • Burundi • Cameroon • Chad • Chile • Colombia • Costa Rica • Cote d'Ivoire • Croatia • Cuba • Djibouti • Dominica • Ecuador • El Salvador • Emiriah Arab Bersatu • Fiji • Filipina • Gabon • Gambia • Georgia • Ghana • Grenada • Guatemala • Guinea • Guinea Bissau • Guyana • Haiti • Honduras • Hong Kong, China • Iceland • India • Indonesia • Israel • Jamaica • Jepun • Jordan • Kanada • Kemboja • Kenya • Kepulauan Solomon • Komuniti Eropah1 • Korea, Selatan • Kuwait • Kyrgyztan • Lesotho • Liechtenstein • Lubnan • Macao, China • Madagascar • Maghribi • Malawi • Malaysia • Maldives • Mali • Mauritania • Mauritius • Mesir • Mexico • Moldova • Mongolia • Mozambique • Myanmar • Namibia • Nepal • New Zealand • Nicaragua • Niger • Nigeria • Norway • Oman • Pakistan • Panama • Papua New Guinea • Paraguay • Peru • Republik Afrika Tengah • Republik Demokratik Congo • Congo • Republik Dominika • China • Qatar • Rwanda • Santa Kitts dan Nevis • Santa Lucia • Santa Vincent & Grenadines • Senegal • Sierra Leone • Singapura • Sri Lanka • Suriname • Swaziland • Switzerland • Tanzania • Thailand • Togo • Trinidad dan Tobago • Tunisia • Turki • Uganda • Uruguay • Venezuela • Vietnam • Wilayah Kastam Berasingan Taiwan, Penghu, Kinmen, dan Matsu • Zambia • Zimbabwe
1 Kesemua 27 ahli negara Kesatuan Eropah juga merupakan ahli-ahli WTO pada diri sendiri:
Austria • Belgium • Bulgaria • Cyprus • Denmark • Estonia • Finland • Greece • Hungary • Ireland • Itali • Jerman • Latvia • Lithuania • Luxembourg • Malta • Perancis • Poland • Portugal • Republik Czech • Romania • Sepanyol • Slovakia • Slovenia • Sweden • United Kingdom
